3/3/08

CINCO AÑOS DESPUES



03.03.03

hoy empiezo mi nuevo trabajo, un nuevo reto. cruzo la puerta pensando que repetiré esta rutina durante no se cuanto tiempo, que estas caras que hoy me son poco conocidas iran ganando importancia en mi calendario, en mi teléfono, en mi vida añadiéndose a los que ya forman parte de ella. que la sobredosis de datos a la que me veré sometido durante los próximos días terminará convirtiéndose en un archivo de información de fácil consulta y acceso. que tendré mis bromas propias con ellos y ellas y que la gente de fuera no entenderá, que tendremos un lenguaje idiosincrático, momentos buenos y otros más tensos, que sabré que aquel solo toma té verde y que a la chica de gafas de pasta le gustan los bocadillos de pavo. que todo lo que sé ahora me sirve de mucho pero que me queda el gusto de tener mucho por aprender. que tengo un cosquilleo en la barriga y aun no me sé el nombre de mucha gente, que es un entorno nuevo y que aunque yo soy el mismo las pautas y las dinámicas aquí son otras. que el cariño de los que he dejado pasará de ser un peso a una fuente de energía.

03.03.08

hoy siento que el cariño de los que he dejado atrás es una energía más que un peso. tengo de nuevo un cosquilleo en la barriga y no saberme el nombre de mucha gente me deja indiferente, este es un entorno nuevo y aunque yo soy el mismo las pautas y las dinámicas aquí son otras. todo lo que he aprendido ahora me sirve de mucho pero que me queda el gusto de tener mucho más por conocer. tendré mis bromas idiosincráticas con ellos y ellas y la gente de fuera no las entenderá, tendremos un lenguaje propio, momentos tensos y muchos más buenos, que a la de recepción le gusta la leche de soja y al del despacho del fondo un café solo de buena mañana. la sobredosis de información a la que me veré sometido durante los próximos días terminará convirtiéndose en un archivo de datos de fácil consulta y acceso. esta mañana he cruzado la puerta pensando que repetiré esta rutina durante el tiempo que yo quiera, que algunas de estas caras que hoy ya me son conocidas iran ganando más importancia en mi calendario, en mi teléfono, en mi vida añadiendose a los que ya forman parte de ella. cinco años después, justamente, un nuevo reto. hoy he empezado mi nuevo trabajo.

foto de dense fog
a este post le acompañó walcott de vampire weekend

39 comentarios:

Nils dijo...

qué milimetrado no? cinco años exactos... ni hecho aposta! Mucha suerte!

Sergio Beltran dijo...

Lidia????...
Tengo el mismo hormigueo en la barriga leyendo tu post y no es por empezar de nuevo (con todo lo que lleves a cuestas ya) si no porque te extraño un montón y a la vez estoy contentisimo de que estés es en ese momento en un lugar "nuevo".
Besotes!
Sergi

Peritoni dijo...

Cada cinco años dicen que es lo ideal. Suerte en este nuevo trabajo.

goldengate(d) dijo...

nils: pues anda que cuando yo me di cuenta de la fecha de inicio del nuevo trabajo... un ciclo entero, ya ves tu.

goldengate(d) dijo...

beltran-boy: yo tambien te extraño un monton, a ti y a tod@s. sigue creciendo...

goldengate(d) dijo...

peritoni: yo tenía entendido que era cada siete, pero vamos, que las cosas suceden cuando tienen que suceder, que mis ganas de aprender cosas nuevas ya estaban llamando a la puerta hace un tiempo.

syl dijo...

muuuucha suerte en este nuevo ciclo, pues :) qué bien descrita esa sensación entre la novedad y la inquietud propias de cuando se da comienzo a algo nuevo...y no sé, pero dudo de que lo conviertas en rutina... :) aprende, aprende, aprende como dices... Bsos,

Anónimo dijo...

Molt bé!
Sisi un canvi dràstic de rutina sempre suposa un nivell d'entreteniment altíssim! (ja sigui per bó o per dolent...)

A totes les feines on he estat he conegut a grans persones, així com també alguna aberració de la humanitat, tot i que sempre ha predominat el primer cas ^^

Gran dinar, com sempre :D
Ganes de LOST!

.LINK

Kichiaya dijo...

Esa rutina la llevarás durante mucho tiempo. Al principio quizás la encuentres incómoda, pero poco a poco sabrás verle las cosas buenas, tiempo al tiempo que todo es acostumbrarse a lo bueno ;)

Anónimo dijo...

Fantástico espejo con trampas.
`
Me alegro mucho Àlex...

Cambios y crecimiento.

Suerte. Suerte. Suerte.

Petons

goldengate(d) dijo...

sylvia: aprendo, aprendo, aprendo como dices. el previsto tsunami de datos ya está aquí, pero tambien lo está la ilusión de verme haciendo cosas nuevas con mis manitas, mis sentimientos, mis pensamientos...

goldengate(d) dijo...

vakunet: jo també he conegut grans persones a les feines on he estat (d'on sinò t'he tret a tu?).

el dinar espectacular. ja se que no utilitzes gaire el mail però a veure si m'envies les fotos i algun apunt dels comentaris que et vas apuntar al mòbil, que s'imposa un post wasabi (volum II).

t'estimo un munt.

goldengate(d) dijo...

kichi: yo soy de quejarme bastante de las rutinas al inicio para luego acomodarme a ellas y disfrutarlas y a la larga quizás volver a rebotarme contra ellas.

todo es cíclico.

goldengate(d) dijo...

lena: como me calas... más que espejo yo incluso le veía un punto palíndromo.

gracias. gracias. gracias.

Anónimo dijo...

Molta sort a la nova feina!
ara potser ens trobem mes...ja saps, si algun dia pots ens passes a veure x taller!
petonets!

Anna

goldengate(d) dijo...

anna: fet, que tu millor que ningú entens també de canvis de feina més o menys recents.

em van encantar els macarrons amb tzatziki. ;)

Will dijo...

Tambien empezamos a la vez!!!

Ais, que experiencias estas de ser el chico nuevo en la oficina

goldengate(d) dijo...

will: yo es que contigo me pierdo ya, ¿cuantos nuevos trabajos has empezado en pocas semanas? a ver si lo de ser el chico nuevo te gusta tanto que por eso te vas cambiando de curro...

Will dijo...

Dos....


pero el que te digo, empezó el lunes...

Y tiene pinta de durar un año

goldengate(d) dijo...

pues que dure, que dure, que despues del síndrome del chico nuevo llega el síndrome del chico estable, que tambien tiene su qué, no et creguis...

felicitats per tu també, doncs.

muaks

Dani dijo...

Es que cada post em sorprens... Jo també vaig començar nou curru dilluns passat, i també vaig notar el formigueig... I també em vaig extranyar de les cares noves, peró jo no tindré relació amb cap d'ells... ells aniran a la seva i jo a la meva... Trist? Si.. tot i que espero arribar a tenir bon rollu amb algun.

La relació inexistent no es per què sigui un asocial, perquè no ho sóc, i ho saps, peró la vida al laboratori la trobu "rara". No se. Demà 9 hores seguides allà, ja veurem la interacció amb la gent. Un muerdo

tibu

goldengate(d) dijo...

tibu: vols dir que en algun moment no tindreu un roce? un cafè? un bon dia? ells s'ho perdran, definitivament, que de currantes hay muchos pero de tibus pocos.

un muerdo.

pd: falten 16 dies pels nous tibus.

Casta dijo...

Molta, molta molta sort

goldengate(d) dijo...

casta: gràcies, em farà falta. pero potser més que sort, compromís i atenció.

@ELBLOGDERIPLEY dijo...

Molta Sort! Perdonam que estic una mica pendent de l'Astenolit per llegir i vaig arribar una mica tard aquèsta vegada al comentari.

Veus, una nueva forma de transmutar un texto en una Entrada, de innovarlo, de reelaborarlo, que siempre me deja sorprendido, com vostè.
Molta Sort: Buenas noches y buena suerte.
Petons

Anónimo dijo...

Sempre remouen els canvis, però segur que anirà molt bé.
Si t'avorreixes sempre pots muntar una platja o unes pistes d'esquí en una biblioteca.
Et trobem a faltar!
Ei no vull pressionar-te però que no t'hagi d'anomenar "floreta de camp", eh? ;P
Molts petons

goldengate(d) dijo...

ripley: amb astenolit? que te pasa, rypleycín?

goldengate(d) dijo...

anonimo (aunque no tanto): tranquila, que a la que munti una pista d'esquí o una platja en una biblioteca farem una festa d'inauguració.

procuraré no ser una floreta del camp, a ver si aun me voy a convertir en cardo borriquero.

jo també us trobo a faltar.

petons

goloviarte dijo...

amena lectura
te invito a participar en mi blog directorio y de votaciones con tu blog,te conocerán un poco mas http://laquiestatublog.blogspot.com
visito muchos blog invitando a los mas interesantes,pero si piensas que esto es spam te pido perdón
pásate y agrega tu blog en el mio en el libro de visitas,y de paso mira algo de publi,eso valora mi trabajo,no soy una empresa solo un particular en esta aventura

@ELBLOGDERIPLEY dijo...

No, maco, no em passa res, gràcies:-). Res mes greu d'una "astenia primaveral", d'aquestes:-): que em va agafar una mica, pero bahhh! coses de prendre vitamines i tal:-) I que el Diumenge soc "suplente del secretario de mesa electoral" o del vocal, que se jo....bahhh, jejejje:-)
Petons

goldengate(d) dijo...

goloviarte: pues muchas gracias. me pasaré a ver que tal.

saludos

goldengate(d) dijo...

ripley: a mi me tocó ser suplente del secretario de mesa electoral una vez pero me libré por tener formación, asi que si tu astenia primaveral es cojonera quiza tambien puedes librarte.... aunque pensándolo bien, mejor no te libres, que seguro que te sale un post a resultas de esos tuyos sobre la jornada electoral.

besos con astelonit extra.

Isabel Sira dijo...

Esta semana cumplí un año en mi trabajo. Me asusta pensar que me tenga que quedar muchos años en él, no porque no me gusta, sino por mi irreprimible manía del cambio...
Besos para ti, goldengate(d), me gustó tu entrada.

goldengate(d) dijo...

arwen: a veces yo tambien tengo la misma sensación. mientras tu gusto por el dia a dia gane el pulso, tu necesidad de cambio seguirá en segundo plano.

besotes, y feliz primer año, entonces.

Isabel Sira dijo...

El problema es ese goldengate(d), que mi gusto por el día a día casi nunca gana... También debo decir que mi vida laboral fue un asco hasta ahora y que nunca estuve más de año y medio en una empresa. Ahora que sé que es para siempre me quedo como fuera de juego. Afortunadamente, se supone que puedo cambiar de organismo así que...
Gracias por la felicitación. La verdad es que fue bonito llegar a un nuevo 6 de marzo.

goldengate(d) dijo...

arwen: yo no pienso que haya trabajos para siempre, una cosa es que te ofrezcan condiciones permanentes, otra, que tu quieras aceptarlas de por vida...

Isabel Sira dijo...

Goldengate(d) en mi caso es para toda la vida, soy funcionaria... Por eso digo que espero poder moverme, pero a otros organismos porque, la verdad, con lo que me costó aprobar, no está la cosa para renunciar a la plaza.... Al ir promocionando espero cambiar sí, porque cuando estaba en la empresa privada pensaba como tú, da igual contrato indefinido o no, si quería cambiar, cambiaba...

goldengate(d) dijo...

arwen: bueno, yo ahora soy interino y sigo pensando igual, quizás de aquí a un tiempo la cosa cambie. unas oposiciones desde luego no son cosa fácil pero creo que seguiría poniendo por delante como me sintiera en el trabajo.

sea como sea, ánimos mil.

Anónimo dijo...

Il semble que vous soyez un expert dans ce domaine, vos remarques sont tres interessantes, merci.

- Daniel